Pijn wordt veelal beschreven als een signaal van het lichaam om aan te geven dat er iets mis is. Dit signaal kan zo krachtig zijn dat het ons hele leven beheerst. Pijn kan ons fysiek en mentaal zodanig uitputten dat we de energie niet hebben om het symptoom te bestrijden dat aan de basis ervan ligt.
De klassieke geneeskunde bestrijdt pijn met pijnstillers, elektrotherapie en infiltraties, met als objectief om pijnzenuwen geheel of selectief te verdoven. De neveneffecten hiervan zetten patiënten er vaak toe aan om naar alternatieve behandelmethoden te zoeken en zo komen ze uiteindelijk in mijn praktijk terecht.
Acupressuur in combinatie met coaching leidt veelal tot het meest duurzame resultaat.
Steeds meer kinderen worden chronisch ziek geboren of worden in hun prille jeugd chronisch ziek. Het gaat met onze kinderen van kwaad naar erger, zelfs ouderdomsziekten als diabetes, hoge bloeddruk en botontkalking komen steeds meer voor. Voor wat chronische ziekte betreft, gaat men er van uit dat de oorzaak niet weg te nemen is en dat kinderen er dus altijd in meer of mindere mate last van zullen hebben. Uit de praktijk is echter gebleken dat de zoektocht naar wie het kind werkelijk is, en het vervolgens aan te manen om te zijn wie het is, er toe kan leiden dat de diepere oorzaak, en bijgevolg het symptoom, te elimineren is.
Zoals de lente over gaat in de zomer, de zomer in de herfst, de herfst in de winter en de winter in de lente, zo ook is het leven voortdurend in verandering. Niet tegenstaande dat het altijd zo geweest is, kunnen we maar moeilijk accepteren dat de waarden van vandaag die van morgen niet zullen zijn. We geloven in de systemen waarmee men vorm geeft aan de samenleving. We houden er ons angstvallig aan vast en hopen dat alles bij het oude zal blijven. We maken onszelf wijs dat de waarden van vandaag die van morgen zullen zijn. Deze waangedachte maakt dat we vorderingsplannen opstellen voor onze kinderen, we houden ze een rechte lijn voor richting doel. We houden hierbij geen rekening met wie onze kinderen werkelijk zijn, we erkennen hun wezen en intrinsieke kwaliteiten niet.
Stress staat met stip op één als voornaamste energievreter. Voor wat de oorzaken van stress betreft zijn we al vlug geneigd om het verband te leggen met stressvolle situaties en omgevingen. Waar velen zich niet van bewustzijn is dat ons lijf ook in stress modus gaat omwille van laaggradige ontstekingen.
In beide gevallen is er een link te leggen met de gevoelsmens die we zijn en met de mentale instelling die daaruit voortvloeit.
Wie kijkt naar wie hij is, herkent de beweegreden achter zijn handelen. Het is veelal onze ingesteldheid, de wijze waarop we in het leven staan, die bepalend is voor ons energieniveau. Er is, voor wat dat betreft, één vraag die alle andere overschaduwd: " zijn we instaat om lief te zijn voor onszelf of niet?"
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
